Stroombegrenzende reactor
0102030405
6-220 kV hoogspanningsreactor
Reactoren
Reactoren, ook wel inductoren genoemd, worden veel gebruikt in circuits. Vanwege het elektromagnetische inductie-effect is er een zekere mate van inductie in het circuit, waardoor stroomveranderingen kunnen worden voorkomen. Wanneer een geleider wordt bekrachtigd, wordt er een magnetisch veld gegenereerd binnen een bepaald bereik van de ruimte die deze inneemt, zodat alle stroomvoerende elektrische geleiders een algemeen gevoel van inductie hebben. De inductantie van een lange en rechte geleider is echter relatief klein en het gegenereerde magnetische veld is niet sterk. Daarom is de eigenlijke reactor een draadgewikkeld in de vorm van een solenoïde, een zogenaamde holle reactor;
Om de inductie van deze solenoïde te vergroten, wordt soms een ijzeren kern in de solenoïde gestoken, die een ijzeren kernreactor wordt genoemd. Reactantie is onderverdeeld in inductieve reactantie en capacitieve reactantie. Een meer wetenschappelijke classificatie is dat inductieve reactantie (inductor) en capacitieve reactantie (condensator) gezamenlijk reactoren worden genoemd. Vanwege het bestaan van inductoren in het verleden, die reactoren werden genoemd, worden condensatoren nu echter capacitieve reactanties genoemd, en verwijzen reactoren specifiek naar inductoren.
De algemeen gebruikte reactoren in energiesystemen omvatten seriereactoren en parallelle reactoren. Seriereactoren worden voornamelijk gebruikt om kortsluitstromen te beperken, maar kunnen ook in serie of parallel worden geschakeld met condensatoren in filters om hoge harmonischen in het elektriciteitsnet te beperken. Reactoren in elektriciteitsnetten van 220 kV, 110 kV, 35 kV en 10 kV worden gebruikt om capacitief reactief vermogen van kabellijnen te absorberen tijdens het opladen. De bedrijfsspanning kan worden aangepast door het aantal parallelle reactoren aan te passen. Parallelle reactoren met ultrahoge spanning hebben verschillende functies om de bedrijfsomstandigheden met betrekking tot reactief vermogen in energiesystemen te verbeteren, waaronder voornamelijk: 1. Het capaciteitseffect op licht onbelaste of licht belaste lijnen om voorbijgaande overspanning bij netfrequentie te verminderen; 2. Verbetering van de spanningsverdeling op langeafstandstransmissielijnen; 3. Om het reactieve vermogen in de lijn tijdens lichte belasting op locatie zoveel mogelijk in evenwicht te brengen, waardoor een onredelijke stroom van reactief vermogen wordt voorkomen en het vermogensverlies op de lijn wordt verminderd; 4. Verlaag de stabiele spanning van de voedingsfrequentie op de hoogspanningsbus wanneer de grote eenheid parallel aan het systeem staat, waardoor het voor de generator gemakkelijker wordt om gesynchroniseerd en parallel te lopen; 5. Voorkom het fenomeen van zelfexcitatie-resonantie dat kan optreden in generatoren met lange lijnen; 6. Bij gebruik van een reactorneutraal punt via een klein reactantie-aardingsapparaat, kan een kleine reactor ook worden gebruikt om de fase-naar-fase- en fase-naar-aarde-capaciteit van de lijn te compenseren, om het automatisch doven van de latente stroom te versnellen en het gebruik ervan vergemakkelijken. De bedrading van reactoren kan op twee manieren worden verdeeld: serieschakeling en parallelle aansluiting. Seriereactoren dienen meestal als stroombegrenzende apparaten, terwijl parallelle reactoren vaak worden gebruikt voor reactief vermogencompensatie.
beschrijving2
beschrijving2